Karabük Tarihi ve Genel Bilgiler
Karabük Nerede
Karabük | |
— İl — | |
İlin Türkiye’deki konumu |
|
Karabük haritası |
|
Ülke | Türkiye |
---|---|
Coğrafi bölge | Karadeniz |
Yönetim | |
– Vali | Orhan Alimoğlu |
Yüzölçümü | |
– Toplam | 4,145 km2 (1,6 mi2) |
Nüfus (2013)[1] | |
– Toplam | 230.251 |
– Yoğunluk | 52,72/km² (136,5/sq mi) |
– Kır | 57.495 |
– Şehir | 172.756 |
Zaman dilimi | DAZD (+2) |
– Yaz (YSU) | DAYZD (+3) |
İl alan kodu | 370 |
İl plaka kodu | 78 |
İnternet sitesi: karabük.gov.tr |
Safranbolu Gezilecek Yerler – Tarihi Yerler
Karabük Hakkında Genel Bilgiler
Karabük, Türkiye’nin kuzeyinde Batı Karadeniz Bölgesi’nde il. 2009 sayımına göre nüfusu 218.564
Karabük, 1937 yılına kadar, Safranbolu’ya bağlı Öğlebeli Köyü’nün 13 hanelik bir mahallesiydi 1935 yılında açılan Ankara-Zonguldak demiryolunun üzerinde yer alıyordu. Demiryolu ile taşıma imkânının varlığı ve kömür yataklarının yakınlığı nedeniyle, burada bir demir çelik fabrikası kurulması kararlaştırıldı. 3 Nisan 1937’de Atatürk’ün talimatıyla, İsmet İnönü, hâlâ Karabük’ün en önemli geçim kaynağı olan Karabük Demir Çelik Fabrikası’nın temellerini attı.
Karabük, 6 Haziran 1995’te, Çankırı’nın Ovacık ve Eskipazar ilçeleri ile Zonguldak’ ın Yenice ve Kastamonu’nun Safranbolu ve Eflani ilçelerinin birleştirilmesiyle Türkiye’nin 78. ili oldu. 2010 TUIK verilerine göre ilde merkez ilçeyle beraber 6 ilçe, 2 belde ve 270 köy vardir.
Karabük’ün futbol takımının ismi Kardemir Karabükspor’dur.
Bugün Türkiye’nin en büyük demir çelik firmalarının kuruluş yerleri Karabük’tedir.
Karabük Tarihi
Karabük adını, üzerinde yaşadığı coğrafi ortamdan almıştır. “Kara” ve “Bük” sözcükleri, kara çalılık yer anlamında, Karabük adının oluşumuna kaynaklık yapmıştır. Bu topluluklarda yaşayan Türkmen toplulukları, Karabük cemaatı adını bu biçimde almışlardır. Türkiye’de 14 yer ve mevki adının bugün Karabük şeklinde geçmesi, cemaatlerin bu topraklardan diğer yerlere göç ettiği görüşünü kuvvetlendirir.
Tarih öncesi dönemde Karabük ve çevresi
Karabük ve çevresinde, yörenin yazısız kültür dönemini aydınlatacak çok sayıda höyük ve tümülüs olmasına karşın, bilimsel anlamda herhangi bir arkeolojik kazıya konu olmaması bu konudaki açıklamalarda bir bilgi boşluğu yaratmaktadır. Ancak, Ovacık ve Eskipazar ilçelerinde yapılan arkeolojik yüzey araştırmalarına bakılacak olursa, Karabük ve çevresinin en eski yerleşmesi Eskipazar İlçesindeki “Yazıboy” köyüdür. Burada bulunan bir höyügün, ilk Tunç Devri (M.Ö. 2500) olarak yerleşmeye konu olması, İl sınırları içinde Eskipazar’ın önemini artırmaktadır.
İlkçağ’da Karabük ve çevresi
İlkçağ’da Karabük, Hititlerden başlamak üzere Frig, Helenistik Krallıklar ve Roma döneminde geniş çaplı olarak yerleşmeye konu olmuştur. Karabük’ün, Hititler döneminde yerleşmeye konu olan İlçesi; Eflani’dir. Hitit metinlerinde kentin en eski adının Haluna (Yün) olarak geçtiği bilinmektedir. Ovacık’ın Kışlaköy’ü, Frigler döneminde yerleşmeye konu olmuştur. Burada bulunan Hesem Değirmeni’nin kapısındaki yapıtaşının Frigler dönemine ait olduğu sanılmaktadır. Helenistik Krallıklar döneminde özellikle Eflani, yerleşmeye konu olmuştur. Helenistik Krallıklardan Bitinler, Roma’nin Batı Karadeniz Bölgesini (Paflagonya) ele geçirmesini önlemek için Eflani’de üs oluşturulmuş ve bölgenin savunmasını buradan gerçekleştirmişlerdir (M.Ö. 70). Eflani’nin tarihte bilinen ikinci adı Bitinya Kralı Nikomedes’in oğlu Phylomenes’ten dolayı, “Phylomenes Yurdu” olarak bilinmektedir. İlkçağın son Devleti olan Roma, M.Ö. 1, yüzyılda Anadolu’ya girince önem verdiği yerlerden birisi de Batı Karadeniz Bölgesi olmuş, bölgenin ormanları ve madenlerini emperyalist bir politika izleyerek kendi çıkarları doğrultusunda kullanmayı bilmiştir. Roma’nın bu amaçlarla Karabük İli sınırları içinde kurduğu en önemli kentler Eskipazar sınırları arasında yer almaktadır. Bunlar, Hadrianapolis ve Kimistene adı ile anılan yerleşme alanlarıdır. Bunun yanı sıra Karabük’te Bürnük Köyü, Üçbaş Köyü, Bulak Köyü; Ovacık’ta Pürçükören Köyü ve Ganibeylerin 1 km mesafe uzaklıktaki Karakoyun’lu köyün’de Roma Dönemi kalıntıları ile adeta tarihi tanıklık yapmaktadırlar.
Malazgirt Savaşı öncesi Türk yerleşmesi
Türkler, 1071 Malazgirt Savaşı öncesinde de Anadolu’ya değişik amaçları gözeterek gelmişler ve yerleşmişlerdir. Özellikle, Kuzey Türklüğü olarak tarihte bilinen bu Türk kitleleri içinde Oğuzlar olduğu gibi Kıpçak, Peçenek gibi diğer Türk kavimleri yer almaktadır. Daha sonra çeşitli nedenlerle Bizans’ın emrine giren bu Türk kavimleri, bu devletin izlediği iskan siyaseti, Anadolu’nun çeşitli kısımlarına yerleştirilmişlerdir. Yer adlarından (Toponimi) yola çıkarak yapılan yorumlamalar sonucunda Eskipazar’da Tamışlar Köyü’ne adını veren Tamış, Bizans’ın emrinde bir Oğuz Beyi olup, saptamalara göre, Malazgirt Savaşı’nda Selçuklu ordusuna karşı savaşırken, giysilerde kullanılan renk ve dil benzerliklerinden dolayı kısa zamanda saf değiştirmiş, Selçukluların tarafına geçmiştir. Malazgirt Savaşi öncesinde yöremizde görünen ve yerleşen ikinci Türk kavimi Kıpçaklar oldu. Kıpçaklar kitleler halinde Safranbolu ile Eflani arasındaki topraklara yerleşmişlerdir. Fatih Sultan Mehmet, XV. Yüzyılın ikinci yarısında Amasra’yı fethedince, kentte bulunan Cenevizlileri İstanbul’a gönderirken, Eflani’de yaşayan Kıpçakları da Amasra kentine sürmüştür. Bugün Amasra’da özellikle ağaç işlemeciliğinde çok ünlü olan bu insanlar, Kıpçak Türklerinin torunlarıdır. Kıpçak lehçesi ile ilgili araştırma yapacaklar için Eflani-Bartın arası ve Amasra bu açıdan önemli araştırma malzemesi sunmaktadır.
Karabük’ün il oluşu
Karabük 1937 yılında Safranbolu’ya bağlı Öğlebeli Köyü’nün bir mahallesi iken 1935 yılında açılan Ankara-Zonguldak demiryolu ile önemini arttırmıştır.
3 Nisan 1937 yılında Atatürk’ün yönlendirmesi ile İsmet İnönü tarafından Karabük Demir Çelik Fabrikası’nın temelleri atılır.
Nüfus yoğunluğunun artmaya başladığı Karabük’te 25 Haziran 1939’da belediye teşkilatı kurulmuştur. 1941 yılında Safranbolu ilçesine bağlı bucak olan Karabük 3 Mart 1953 tarihinde 6068 sayılı kanunla Zonguldak İline bağlı bir ilçe haline gelmiştir.
Karabük, 6 Haziran 1995 gün ve 22305 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan 550 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Çankırı’dan; Ovacık ve Eskipazar ilçeleri ile Zonguldak’tan; Safranbolu, Yenice ve Eflani ilçelerinin birleştirilmesiyle Türkiye’nin 78. ili olmuştur.
Karabük Coğrafyası
Karabük ilinin topraklarında çeşitli iklim türlerine rastlanmaktadır. Bu farklılıkların meydana gelmesinde İlin coğrafi özellikleri ve konumu rol oynamıştır. Karabük, Karadeniz Bölgesi’nde yer almasına karşın dağların Karadeniz’e paralel uzanmasından dolayı Karadeniz üzerinden gelen nemli ve yağışlı havanın etkilerinden tam olarak yararlanamamaktadır. Yenice ilçesinde tam Karadeniz iklimi yaşanırken; İl merkezinde, Eskipazar, Ovacık ilçelerinde Karadeniz iklimi ile karasal iklim arasında bir geçiş ikliminin özelliklerine kastlanmaktadır. Orman varlığı açısından Türkiye’nin % 68 oranı ile en zengin ilidir. Yenice ilçesinde torpikal bölgelerde görülebilek yoğun ve çeşitte orman örtüsü ve kendi sınıfında rekor düzeyde boya ve çapa ulaşmış ağaç türleri vardır. Geniş yapraklı türlerden kayın 1. meşe 2. ağaç türü iken; iğne yapraklı ağaçlarda göknar, sarıçam ve karaçam baskın ağaç türleridir. Havası demir çelik fabrikaları nedeniyle kötüdür.
Karabük Nüfusu
Değişim, bir önceki nüfus sayımına göre artış veya azalış yüzdesidir. Sıra, Karabük il nüfusunun Türkiye illeri arasındaki sıralamasıdır. Oran, Karabük il nüfusunun, Türkiye nüfusuna oranıdır.
Karabük‘ün ilçeleri
İl merkezi |
Karabük
|
Bağlı ilçeler |
Eflani · Eskipazar · Ovacık · Safranbolu · Yenice
|
Karabük’ün Köyleri
Karabük’e bağlı 6 ilçe, 2 belde ve 270 köy bulunmaktadır.
Karabük Eflani Köyleri
- Abakolu
- Acıağaç
- Aday
- Afşar
- Akçakese
- Akören
- Alaçat
- Alpagut
- Bağlıca
- Bakırcılar
- Başiğdir
- Bedil
- Bostancı
- Bostancılar
- Çalköy
- Çamyurt
- Çavuşlu
- Çemçi
- Çengeller
- Çörekli
- Çukurgelik
- Çukurören
- Demirli
- Emirler
- Esencik
- Gelicek
- Gökgöz
- Göller
- Güngören
- Günlüce
- Hacışaban
- Halkevleri
- Karacapınar
- Karataş
- Karlı
- Kavak
- Kıran
- Kocacık
- Koltucak
- Kutluören
- Müftüler
- Mülayim
- Osmanlar
- Ovaçalış
- Ovaşeyhler
- Paşabey
- Pınarözü
- Saçak
- Saraycık
- Seferler
- Soğucak
- Şenyurt
- Ulugeçit
- Yağlıca
Karabük Eskipazar Köyleri
- Adiller
- Arslanlar
- Babalar
- Başpınar
- Bayındır
- Belen
- Beytarla
- Boncuklar
- Bölükören
- Budaklar
- Bulduk
- Büyükyayalar
- Çandırlar
- Çaylı
- Deresemail
- Deresoplan
- Doğancılar
- Doğlacık
- Gömlekçiler
- Gözlü
- Hamamlı
- Hamzalar
- Hanköy
- Hasanlar
- Haslı
- İmanlar
- İnceboğaz
- Kabaarmut
- Kapaklı
- Kapıcılar
- Karahasanlar
- Karaören
- Köyceğiz
- Kulat
- Kuzören
- Ortaköy
- Ovaköy
- Ozanköy
- Sadeyaka
- Sallar
- Sofular
- Söbüçimen
- Şevkiler
- Tamışlar
- Topçalı
- Yazıboyu
- Yazıkavak
- Yeşiller
- Yürecik
Karabük Merkez Köyleri
- Acıöz
- Akören
- Arıcak
- Aşağıkızılcaören
- Başköy
- Bolkuş
- Bulak
- Burunsuz
- Bürnük
- Cemaller
- Cumayanı
- Çukurca
- Davutlar
- Demirciler
- Düzçam
- Gölören
- Güneşli
- Kadıköy
- Kahyalar
- Kamışköy
- Kapaklı
- Karaağaç
- Karaşar
- Kayı
- Kızılavuzlar
- Mehterler
- Ortaca
- Ödemiş
- Saitler
- Salmanlar
- Sipahiler
- Şenler
- Tandır
- Üçbaş
- Yeşilköy
- Yeşiltepe
- Yukarıkızılcaören
- Zopran
Karabük Ovacık Köyleri
- Abdullar
- Ahmetler
- Alınca
- Ambarözü
- Avlağıkaya
- Başboyunduruk
- Belen
- Beydili
- Beydini
- Boduroğlu
- Boyalı
- Bölükören
- Çatak
- Çukurköy
- Doğanlar
- Dökecek
- Dudaş
- Ekincik
- Erkeç
- Ganibeyler
- Gökçedüz
- Gümelik
- Güneysaz
- Hatipoğlu
- İmanlar
- Kavaklar
- Kışlaköy
- Koltuk
- Küçüksu
- Pelitçik
- Pürçükören
- Sarılar
- Sofuoğlu
- Soğanlı
- Sülük
- Şamlar
- Taşoğlu
- Yakaköy
- Yaylacılar
- Yeniören
- Yığınot
- Yürekören
Karabük Safranbolu Köyleri
- Ağaçkese
- Akören
- Alören
- Aşağıçiftlik
- Aşağıdana
- Aşağıgüney
- Bağcığaz
- Bostanbükü
- Cücahlı
- Çatak
- Çavuşlar
- Çerçen
- Çıraklar
- Davutobası
- Değirmencik
- Dereköy
- Düzce
- Geren
- Gökpınar
- Gündoğan
- Hacılarobası
- Harmancık
- İnceçay
- İncekaya
- Kadıbükü
- Karacatepe
- Karapınar
- Karıt
- Kehler
- Kırıklar
- Konarı
- Kuzyakahacılar
- Kuzyakaköseler
- Kuzyakaöteköy
- Navsaklar
- Nebioğlu
- Oğulören
- Örencik
- Pelitören
- Sakaralan
- Sarıahmetli
- Satköy
- Sırçalı
- Sine
- Tayyip
- Tokatlı
- Toprakcuma
- Üçbölük
- Yazıköy
- Yolbaşı
- Yörükköy
- Yukarıçiftlikköy
- Yukarıdana
Karabük Yenice Köyleri
- Abdullahoğlu
- Akmanlar
- Bağbaşı
- Cihanbey
- Çakıllar
- Çamlıköy
- Çeltik
- Değirmenyanı
- Derebaşı
- Esenköy
- Gökbel
- Güney
- Hisarköy
- Hüseyinbeyoğlu
- Ibrıcak
- Kadıköy
- Kale
- Karahasanlar
- Kayaarkası
- Kayadibi
- Keyfallar
- Kuzdağ
- Nodullar
- Ören
- Saray
- Satuk
- Şenköy
- Şirinköy
- Tirköy
- Yamaçköy
- Yazıköy
- Yeniköy
- Yeşilköy
- Yirmibeşoğlu
Kaynakça
- ^ “2013 genel nüfus sayımı verileri”. Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
- ^ “2000 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2007 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2008 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2009 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2010 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2011 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ “2012 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
- ^ “2013 genel nüfus sayımı verileri” (html). Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde özgün kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
0 Comments